terminaal

Wachten op de dood,
soms duurt het kort soms duurt het lang.
De ene mens is berustend, opgelucht, de ander boos of ronduit bang.
Zovele intense gevoelens in zo,n korte tijd.
De liefde, de warmte, de boosheid, teleurstelling,
en toch alles, alles kan een mens in die korte tijdsbestek kwijt.

Deaga

Het was een regenachtige druilerige dag, Deaga drapeerde haar mantel zo dicht mogelijk om zich heen blij met de geringe warmte die deze haar verschafte. Waarom was zij weer eens zo dom geweest vroeg zij zich af om weer haantje de voorste te zijn en aan te bieden om naar de markt te gaan in het dorp om de broodnodige voorraden in te slaan? Keltic en Jarna zouden nu lekker bij het warme haardvuur zitten en haar zuster kennende had deze een overheerlijke stoofpot boven het vuur hangen. Haar broer zou lachend opmerken tegen Jarna dat hij Deaga er weer eens mooi in had laten lopen, door te verkondigen dat het tijd was om de broodnodige voorraden in te slaan en door zuchtend op te merken dat dit natuurlijk mannenwerk was had hij Deaga uit haar tent gelokt wetende dat zij zich zeker niet minder als een man zou willen voelen. Nee hoor, hoorde Deaga zichzelf weer zeggen dat kan ik minstens zo goed als jou. Ik weet tenminste hoe je het beste kunt afdingen jij laat je telkens weer in de luren leggen zodat wij altijd mindere kwaliteit voor een dure prijs krijgen. De pelzen die wij hebben zijn van goede kwaliteit Keltic en veel meer waard als wat jij ervoor krijgt. Wacht maar eens af Jarna, als ik terug kom zal ik zelfs die grijze wol meebrengen die jij zo mooi vind. Daar kun je dan een mooie jurk van maken voor Jesta, om ermee te dansen in de vrouwenkring rond de Jestakrans en Roald zal verbaast naar je kijken en je met rode wangen stamelend vragen of jij zijn huis wilt komen opsieren. Hij zal een Jesta krans voor je maken binnen het uur als hij je dan ziet wacht maar af. Jarna had gelachen en haar ogen hadden geschitterd van vrolijkheid, Ik vind ook Keltic, had zij gezegt dat wij Deaga deze kans moeten geven om zichzelf te bewijzen. Tenslotte was zij ook degene die de witte wolf heeft geveld die onze lammeren afslachte, is het niet? Tja zei Celtic en wreef nog eens zogenaamd nadenkend over zijn dikke zwarte baard. Het is een schitterend witte pels en als zij zo goed kan onderhandelen als zij zegt dat zij kan dan is het best mogelijk dat zij met de grijze wol terugkomt en ook nog wat winst. Zusje, bromde Celtic let goed op je krijgt deze kans om je te bewijzen, maar mocht het niet goed uitpakken dan zul je voor een maand lang hier in huis al het vrouwenwerk verrichten en ook zul je vriendelijk tegen Ashka zijn als hij langskomt en zul je hem een eerlijke kans geven om zich tegenover jou te bewijzen en zul je hem en zijn bruidschat niet lichtvaardig meer af kunnen wijzen. Je zult dan met verdomt goede argumenten willen komen wil je er dan nog onderuit komen om met hem te huwen. Dit zijn mijn voorwaarden. Deaga had haar hoofd trots opgeheven en gezegt dat zij daar niet bang voor was omdat het haar gewoon zou lukken. Maar, had zij tevens geantwoord als mij deze voorwaarden gesteld worden Celtic dan zal ik er ook een stellen. Zodra ik terug kom en ik heb onze zaken naar behoren geregeld verwacht ik van jou dat jij als Jesta is aangebroken Deare eindelijk het hof gaat maken en haar niet meer stamelend en met neergeslagen ogen voorbijloopt maar haar trots en openlijk in de ogen kijkt en zegt wat je voor haar voelt. Afgesproken Celtic? Celtic had een rode kleur gekregen en boos mompelend ingestemd. Natuurlijk had haar broer het grootste vertrouwen in de handelaren dat deze haar het vel over haar oren zouden trekken. Eigenlijk zou hij haar er niet aan houden om op de avances van Ashka in te gaan om de simpele reden hij mocht Ashka helemaal niet en hij zou nooit zijn geliefde zusje aan z'on bruut willen overleveren. Ook had hij een hekel aan haar eten want volgens Celtic smaakte alle vleesgerechten die zij berreide alsmede de stoofpotten naar oude leren zolen en haar pap naar oud hard brood. Glimlachend in zichzelf liep Deaga verder onderwijl Moirt aaiend en achter zijn oren kriebelend. Moirt was al een oude hond en zijn grijze ogen met warme bruine spikkels werde alsmaar fletser. Deaga was af en toe bang voor de tijd die komen zou dat zij hem moest gaan missen want op haar broer en zus na was Moirt haar beste vriend. Moirt was tevens de leider van de vier honden die de slede voorwaarts trokken. Jesder was Moirt,s zoon en Riona, Kuara en Zwarte zijn dochters. Kuara lag Deaga na Moirt het naast aan haar hart vanwege het feit dat zij de grijs met warmbruin gespikkelde kleur ogen van haar vader had geerfd. Ook qua karakter had zij wel wat van Deaga want Kuara pikte het ook niet van haar broer en andere reuen dat zij haar wilden overheersen.

Figash

Mijn Figash is soms (een heel klein beetje maar hoor) een aparte kat. Zij heeft het niet altijd zo op vreemden. Tja dat er soms , voor haar vreemden bij de achterdeur naar binnen komen, oké dat gaat nog aldus Figash. Maar dat die vreemde mensen dan ook zomaar willen doorlopen naar de huiskamer. Tja dat gaat volgens onze Figash veel te ver. Nee!!!!!! dat kan niet dat gaat te ver!!!. De huiskamer is het heiligdom van Figash en hier mag niet zomaar een vreemde naar binnen terwijl het vrouwtje niet in de huiskamer aanwezig is. Figash bedenkt zich dan niet en werpt zich volop in de eigendomsrechten strijd met gevolgen van dien uiteraard voor degene die haar volkomen vreemd is. Zo kon ik op een morgen terwijl ik boven de bedden aan het opmaken was volop genieten van de strijdkreten van Figash, de hulpkreten van een manspersoon en het harde geblaf van de hond die Figash natuurlijk van harte ondersteunde. Ik schrok en ging natuurlijk snel kijken wat er aan de hand was, want met Figash weet je het maar nooit. Stond er een wildvreemde man in de keuken met onze Figash op zijn hoofd. Tja en ik maar proberen Figash van zijn hoofd te halen. Dit was nog een heel karwei want zij had de nagels goed in haar slachtoffer geslagen en zij was wel heel erg boos. Naderhand heb ik na alle consternatie die het gaf natuurlijk wel gevraagd aan deze persoon wat hij in ons huis aan het doen was. Hij stamelde iets van kaartjes verkopen en nog iets onduidelijks. Ik heb de wondjes op zijn hoofd verzorgt en nog gewaagd te vragen naar de vermeende kaartjes. Nou die kaarten had hij niet bij zich en ik vond het achterna ook wel wat verdacht dat hij bij navraag bij de buren ook nergens anders was geweest om kaarten te verkopen. Hij was naderhand ook nogal snel verdwenen in zijn auto en eerlijk gezegt ik heb hem ook nooit weer gezien. Achteraf gezien denk ik, dat mijn Figash over enige mensenkennis beschikt in tegenstelling tot mij die vaak te goed van vertrouwen is. Eigenlijk is mijn Figash gewoon geweldig vind ook onze hond. zij zijn goede maatje en hebben een gezond respect voor elkaar. Mijn hond denkt volgens mij vaak dat Figash een soort van soortgenoot is en probeert haar vaak over te halen om toch vooral met haar samen te spelen met haar favoriete piepbal maar tot op heden is onze Figash nog niet op de uitnodiging ingegaan en kijkt zij onze Leiki hooghartig aan en draait zich gemoedelijk om als Leiki weer eens voor haar staat met de bal in haar bek.