Een dag als vandaag
Zoals vele dagen daarvoor
Verdronken in een zee van ik kan ik wil en ik zal en ik moet
Al ben ik moe

de wil om te zijn

De wil om te zijn.


Ik wil er zijn ondanks
ik zal er zijn ondanks
de menselijke natuur is vreemd,
soms gaat een mens regelrecht ervoor knokken, terwijl het misschien handiger is als je opgeeft.
Soms legt een mens het moede hoofd neer, terwijl het juist dan op de vechtlust aan komt en doet dit keer op keer.
Niets dat helpt zodat de vechlust weer opleeft
een mens is een wonderlijk wezen
ik wil er zijn ondanks
ik zal er zijn ondanks
Het maakt niet uit voor lang of voor heel even
alle gedachten lopen door elkaar en lijken toch zijn te verweven
ik ben er nu

kalias, schijn bedriegt.

Kalias keek weer eens teleurgesteld voor zich uit. De zoveelste keer dat hij weer met een of ander smoesje door zijn vader en moeder werd afgescheept. Zij hadden beloofd om zondags samen iets te gaan ondernemen. Kalias zou mogen kiezen. Maar zoals zo vaak kwam er weer niets van terecht. Zijn vader had nog veel werk liggen dat perse op maandag klaar moest zijn. Raporten voor vergaderingen en dergelijke. Nou ja die had hij toch ook op zaterdag klaar kunnen maken hij wist toch dat de zondag voor hun drieen was? Zijn moeder was al geen haar beter zij zei doodleuk dat zij geen tijd had omdat zij nodig moest gaan trainen zaterdag was zij er niet aan toegekomen omdat oom Dijk plotseling op visite was gekomen. Ja hoor zijn slanke den van een moeder had zich in het hoofd gehaald dat zij te dik was. Potverdorie, hij had zich zo op de zondag verheugd. Hij had de hele week bedacht wat ze allemaal zouden gaan doen. Ze zouden s'morgens gaan zwemmen en smiddags zouden zij naar het museum gaan en dan sávonds naar de sterren kijken met de nieuwe telescoop die hij vorig jaar voor zijn verjaardag had gekregen. Echt een dag voor elk wat wils en hij was behoorlijk opgetogen geweest. Hij had het kunnen weten, waarom zou alles ook een keertje zo gaan als hij graag wou? Kalias had maar niets tegen zijn vader en moeder gezegt want het hielp toch niet. Hij was verdrietig en teleurgesteld maar had ook zoiets van bekijk het maar ik ga mijn eigen gang wel. Hij liep naar zijn slaapkamer en haalde zijn zwembroek uit de kast en pakte een handdoek propte de spulletjes in zijn rugtas. Verder keek hij nog even in zijn potomonee of hij voldoende geld op zak had en ging naar de garage om zijn fiets te pakken. Hier zou hij toch niet gemist worden en als hij gemist werd dan alleen maar als kiespijn. Hij ging gewoon door met de plannen die hij voor de zondag gemaakt had. Dan maar in zijn eentje. Kalias voelde zich een stuk beterder toen hij dit had besloten en ging op weg naar het zwembad. Je wist nooit of je nog andere jongens die je kende tegenkwam kon best wel leuk worden zei hij tegen zichzelf ook al waren zijn ouders er niet bij. Kalias was ongeveer halverwege het zwembad toen hij een lekke voorband kreeg. Ja hoor dat kon er ook nog wel bij rotfiets. Kalias stapte af en gaf zijn fiets een rotschop. Natuurlijk hielp het niet maar het luchtte wel op het was al zón petdag en nu ook nog een lekke band. Ineens hoorde hij iemand achter zich vragen; wat is er aan de hand kan ik je ergens bij helpen? het was een heel warme vriendelijke stem die toebehoorde aan een heel vriendelijk oogende grijsharige vrouw. Echt zo'n omaatje met een knoedeltje. Kalias zei mijn band is lek en ineens kwam er ook door alle teleurstelling uit mijn vader en moeder zouden vandaag met mij meegaan maar hebben het weer eens te druk. Met samengebalde vuisten zei hij toen ben ik maar alleen op stap gegaan en keek het grijsharige vrouwtje uitdagend aan.

Het oude dametje lachte hem vriendlijk toe en zei: het klinkt alsof je behoorlijk teleurgesteld bent ach jeejtje en dan wil je er nog wat van maken en krijg je tot overmaat van ramp een lekke band. Niet iets waar je nou echt van opvrolijkt he? Met een schuin hoofd en zachtjes schuddend stak et dametje haar hand naar Kalias uit. Ik heet madame Roycie, Merine Roycie en wat is jouw naam jongeheer? Tja Kalias kon niet anders als haar hand aannemen en beleefd te mompelen Kalias Overberg mevrouw. Ieks haar hand voelde erg droog aan net schuurpapier, schuurpapier met botjes, gatver niet te hard knijpen dacht Kalias wie weet breek je zo de botten in haar hand. Kalias, wat een mooie riddelijke naam. Laten je ouders het vaak afweten bij het nakomen van afspraken? hebben ze wel genoeg aandacht voor je Kalias? Gaat wel brombelde Kalias en trok zo snel mogelijk zonder onbeleefd e willen lijken zijn hand uit de hare. Nou mevrouw Roycie ik ga maar weer eens verder het is nog wel een eindje lopen naar het zwembad en als ik nog wil zwemmen moet ik opschieten. Misschien hebben ze daar ook wellspulletjes om mijn band te plakken want een lekke band gebeurt wel vaker. Madame Roycie keek hem alert aan met een geheimzinnig lachje om haar lippen. Ach Kalias :zei ze, geen nood je hoeft niet te lopen hoor kijk maar. Kalias kon niet geloven wat er gebeurde. Madame Roycie bukte zich naar de gevallen fiets toe en deed haar mond open en arrrrrcccch er kwam ineens een lange spitse tong in een snelle flits naar buiten, een tong die schitterde in allerlei kleuren. Jee die tong ging in een razende vaart over zijn band en opeens was de band weer heel en gevuld met lucht net of deze nooit lek was geweest. Kalias wilde wegrennen maar zijn benen weigerden hem te gehoorzamen. Al wat hij kon doen was in pure angst en beven kijken naar madame Roycie, die zich weer naar hem omdraaide net of er niks aan de hand was. Je bent toch niet bang Kalias? hahahaha lachte zij zachtjes dat is nergens voor nodig hoor. Opeens schoten haar beide handen naar voren en raakten Kalias zijn voorhoofd aan. Zijn hoofd leek te exploderen heel in de verte hoorde hij Madame Roycie zachtjes woorden zingen in een heel langzaam kalmerend tempo.

figash

Figash is mijn zwarte kat, alhoewel "mijn"zwarte kat? zij is een andere mening toegedaan. Figash is van mening dat ik van haar ben en dat laat zij vaak genoeg overduidelijk aan mij blijken. De manier waarop Figash loopt als ik haar eens berisp geeft duidelijk aan wat haar gedachten en gevoelens daarbij zijn, hooghartiger en beledigder bestaat haast niet. Figash is met haar twaalf jaar oud een autoriteit in duidelijk maken wat haar wel en niet zint. Ook heeft zij soms haar momenten waarin zij duidelijk wil laten blijken dat ik van haar ben en dat zij wil dat ik aandacht aan haar schenk zij komt dan hooghartig aanlopen en springt bij mij op schoot en kijkt mij aan en houd haat kopje net zo lang scheef totdat ik achter haar oor krabbel. Dan is het hek helemaal van dam omdat Madame dan op haar rug gaat liggen met haar pootjes omhoog met de overduidelijke bedoeling dat ik wordt verondersteld om haar buikje ook te masseren en als ik daar niet snel genoeg mee begin krijg ik een vriendschappelijk bedoelde tik over mijn handen. Met vriendschappelijk bedoel ik dat zij dan zo schattig is om niet haar scherpe nageltjes te gebruiken. Mijn man heeft ze ook aardig onder controle want als Figash honger heeft komt ze voor hem staan om daar melding van te maken en geloof mij maar zij weet dit heel goed duidelijk te maken. Onze schattige Figash heeft namelijk de taken van haar baasjes goed weten te verdelen mijn man is er om het eten te serveren en voor de rest bestaat hij niet voor haar en ik ben er voor de pure sensatie van het krabbelen en liefkozen en om van te houden en als het haar zo uitkomt ook nog te beschermen. Geen vreemde die als ik thuis op de bovenverdieping ben of in bad die zomaar de achterdeur binnenkomt richting de huiskamer want dan komt ons pantertje in actie. O ik heb dan best wel een beetje meedelij met degene die dit probeert want haar nagels zijn scherrrrrrrrrrrpppp en zij laat niet zomaar meer los. Tja ik spreek uit ervaring ik heb het een keer meegemaakt en degene die het is overkomen vond het beslist geen pleziertje trouwens ik ook niet. Maar effin ze wordt een dagje ouder en ietsie pietsie gemoedelijker en af en toe lijkt het iets minder eigenwijs. In elk geval rent zij nog wel naar mij toe met haar oerkreet en springt nog wel in mijn armen met een vertrouwen dat ik haar wel zal opvangen die waanzinnig te noemen is, als ik een hele dag ben weggeweest. Heerlijk zoveel liefde alleen is dit maar twee á drie minuten lang en daarna keurt ze mij geen blik meer waardig want ik ben dan immers weer thuis en alles is weer normaal volgens Figash. Nou ja en als ik haar daarna nog even wil oppakken om haar nog eventjes liefdevol en ontroerd te knuffelen dan krijg ik als dank en liefdevolle tik en een blik toegeworpen die meer zegt als woorden kunnen. Ik heb je laten zien dat ik van je hou omdat ik dat wil en het is leuk dat je dat waardeert maar het is nu wel weer mooi geweest, denkt Figash. Dan draait ze zich op onnavolgbare wijze om en loopt eigenwijs weg. Figash heeft volgens mij gelijk wij zijn van haar in plaats van andersom maar zij is zo geweldig dat ik denk dat wij wel met deze wetenschap kunnen leven. Wij doen dit tenslotte al twaalf jaar. Op naar nog veel meer jaren Figash want wij kunnen en willen jou nog lang niet missen eigenwijze kat met je superliefdevolle grote hart.

geen woord teveel

Geen woord teveel.

Stil zaten zij naast elkaar op de bank voor het raam. Altijd dezelfde woorden gebruikend, dag in dag uit. Altijd samen, Laiverd, jah laiverd? Laiverd wilst du nog wat thee? Jah, laiverd, schenk moar in or, ik lust nog wel eine, lekker or, wat vis't du laiverd. Laiverd neit zeuren, mien grote schat, kriegst nog een bakkie en dat is dat. Twee glunderende gezichten, gerimppeld en oud, zielstevreden, geen woord teveel zo saampjes is het leven mooi.

tranen

Tranen zijn zout daarom proef ik liever bananen want die zijn zoet.

terminaal

Wachten op de dood,
soms duurt het kort soms duurt het lang.
De ene mens is berustend, opgelucht, de ander boos of ronduit bang.
Zovele intense gevoelens in zo,n korte tijd.
De liefde, de warmte, de boosheid, teleurstelling,
en toch alles, alles kan een mens in die korte tijdsbestek kwijt.