figash

Figash is mijn zwarte kat, alhoewel "mijn"zwarte kat? zij is een andere mening toegedaan. Figash is van mening dat ik van haar ben en dat laat zij vaak genoeg overduidelijk aan mij blijken. De manier waarop Figash loopt als ik haar eens berisp geeft duidelijk aan wat haar gedachten en gevoelens daarbij zijn, hooghartiger en beledigder bestaat haast niet. Figash is met haar twaalf jaar oud een autoriteit in duidelijk maken wat haar wel en niet zint. Ook heeft zij soms haar momenten waarin zij duidelijk wil laten blijken dat ik van haar ben en dat zij wil dat ik aandacht aan haar schenk zij komt dan hooghartig aanlopen en springt bij mij op schoot en kijkt mij aan en houd haat kopje net zo lang scheef totdat ik achter haar oor krabbel. Dan is het hek helemaal van dam omdat Madame dan op haar rug gaat liggen met haar pootjes omhoog met de overduidelijke bedoeling dat ik wordt verondersteld om haar buikje ook te masseren en als ik daar niet snel genoeg mee begin krijg ik een vriendschappelijk bedoelde tik over mijn handen. Met vriendschappelijk bedoel ik dat zij dan zo schattig is om niet haar scherpe nageltjes te gebruiken. Mijn man heeft ze ook aardig onder controle want als Figash honger heeft komt ze voor hem staan om daar melding van te maken en geloof mij maar zij weet dit heel goed duidelijk te maken. Onze schattige Figash heeft namelijk de taken van haar baasjes goed weten te verdelen mijn man is er om het eten te serveren en voor de rest bestaat hij niet voor haar en ik ben er voor de pure sensatie van het krabbelen en liefkozen en om van te houden en als het haar zo uitkomt ook nog te beschermen. Geen vreemde die als ik thuis op de bovenverdieping ben of in bad die zomaar de achterdeur binnenkomt richting de huiskamer want dan komt ons pantertje in actie. O ik heb dan best wel een beetje meedelij met degene die dit probeert want haar nagels zijn scherrrrrrrrrrrpppp en zij laat niet zomaar meer los. Tja ik spreek uit ervaring ik heb het een keer meegemaakt en degene die het is overkomen vond het beslist geen pleziertje trouwens ik ook niet. Maar effin ze wordt een dagje ouder en ietsie pietsie gemoedelijker en af en toe lijkt het iets minder eigenwijs. In elk geval rent zij nog wel naar mij toe met haar oerkreet en springt nog wel in mijn armen met een vertrouwen dat ik haar wel zal opvangen die waanzinnig te noemen is, als ik een hele dag ben weggeweest. Heerlijk zoveel liefde alleen is dit maar twee á drie minuten lang en daarna keurt ze mij geen blik meer waardig want ik ben dan immers weer thuis en alles is weer normaal volgens Figash. Nou ja en als ik haar daarna nog even wil oppakken om haar nog eventjes liefdevol en ontroerd te knuffelen dan krijg ik als dank en liefdevolle tik en een blik toegeworpen die meer zegt als woorden kunnen. Ik heb je laten zien dat ik van je hou omdat ik dat wil en het is leuk dat je dat waardeert maar het is nu wel weer mooi geweest, denkt Figash. Dan draait ze zich op onnavolgbare wijze om en loopt eigenwijs weg. Figash heeft volgens mij gelijk wij zijn van haar in plaats van andersom maar zij is zo geweldig dat ik denk dat wij wel met deze wetenschap kunnen leven. Wij doen dit tenslotte al twaalf jaar. Op naar nog veel meer jaren Figash want wij kunnen en willen jou nog lang niet missen eigenwijze kat met je superliefdevolle grote hart.